Rönesans Avrupası’nda cadılıkla suçlananlar gerçekte kimlerdi? Bu yüzyıllar hangi kadınları sansürledi, bastırdı ya da yok etti? Fransa’da Éditions Zones/La Découverte yayınevinden çıkan gazeteci-yazar Mona Chollet’nin “Sorcières, la puissance invaincue des femmes” (Cadılar: Kadınların Yenilmez Gücü) isimli kitabı bu sorulara feminist bir bakış sunuyor. Mona Chollet bu son kitabında 16 ve 17’nci yüzyıllarda gerçekleşen cadı avının bugünkü dünyayı biçimlendirdiğine dikkat çekiyor ve cadıların direnişini anlatıyor.

Gazete Karınca’da yer alan haberde, Cadı avının ne tarihin bir kazası ne de birkaç kökten dincinin çılgınlığının ürünü olmadığını kaydeden Chollet, “Kadınların o dönem toplumsal alanda giderek büyüyen yeri karşısında korkunun doğurduğu bir şiddet boşalmasıydı” diyor. Chollet’ye göre eğer cadı avları gerçekleşmeseydi, muhtemelen çok farklı toplumlarda yaşıyor olacaktık.

15’inci yüzyıldan itibaren cadıların karalanmasının kalıcı bir şekilde toplumları etkilediğine vurgu yapan yazar, bugün de halen kadınların cadı figüründe damgalandığını hatırlatıyor. Chollet’nin kitabı özetle “çağdaş cinsiyetçilik ve patriarkanın uzun cadı avı geleneğinin bir parçası” olduğunu gösteriyor.

Titreyin, cadılar geri döndü

Mona Chollet, Le Monde Diplomatique dergisinin Ekim ayı sayısındaki yazısında da özellikle ABD Başkanı Donald Trump’a karşı harekete geçen binlerce kadının eylem yöntemlerine dikkat çekerek “Titreyin, cadılar geri döndü” diye yazmıştı. Fransa’da feminist ve anarşistlerin çalışma kanunu karşıtı eylemlerini hatırlatan yazar, “Fransa’da da cadılar kendilerinden söz ettiriyor” demişti ve şu soruyu sormuştu:

“Rönesans Avrupa’sı, on binlerce kadını ‘cadı’ diye infaz etti. Bir meydan okuma olarak, 1970’li yılların feministleri bu kimliği sahiplendi ve bazen bu siyasi girişime doğal dünya ile bağlantılı ruhsal bir uygulama ekledi. Bugün, insani ilişki kendi hayati ortamında kaos üretirken, cadının yeniden Batı’ya dadanmasına şaşırmak mı lazım?”

gazetepatika8.com